Góry Stołowe. Najładniejszy szlak, i to nie na Szczeliniec!
Siedzę i zaklinam tę wiosnę, ogłaszam ją na blogu, piorę zimowe ciuchy, a na Instagramie pokazuję moje krokusy z ogródka, ale niestety, nic nie działa. Spoglądam na termometr i nie chce być inaczej – zimno i nawet jakiś śnieg na Dzień Kobiet się pojawił we Wrocławiu. Łatwo było się domyślić, że w góry trzeba będzie zabrać ciepłe spodnie, bo będzie go jeszcze więcej i nie myliłam się. Góry Stołowe powitały nas prawdziwie zimową aurą. Dużo błota, wiatru i sopli. Wycieczka jednak udała się świetnie – były nawet widoki! Tej zimy nie mieliśmy do nich w ogóle szczęścia na górskich szlakach.
W tym wpisie chcę Ci pokazać najładniejszy szlak w Górach Stołowych. Według mnie trasa ta może śmiało konkurować ze szlakiem na Szczeliniec Wielki. A jest na niej zdecydowanie mniej turystów. Zachęcam Cię więc bardzo do wypróbowania jej i obiecuję, że cała rodzina będzie zadowolona. Są piękne widoki, dużo skał, mało podejść. Jest nawet torfowisko i kładki nad żółtaworudymi strumykami. Okej, nie ma schroniska, ale to, co potrzebne w czasie tej około 3-godzinnej wycieczki z pewnością zmieści się do plecaka.
Najładniejszy szlak w Górach Stołowych
Lisia Przełęcz na Szosie Stu Zakrętów to miejsce, z którego startujemy. Czeka na przyjemna, około 3-godzinna pętelka. Na Lisiej Przełęczy są dwa parkingi i jest to obojętne, na którym zostawimy auto. Odcinek między parkingami przejdziemy pieszo wzdłuż drogi, ale jest to dosłownie kilka minut.
Narożnik (851 m n.p.m.)
Zaczynamy szlakiem niebieskim i kierujemy się na Narożnik. Krótkie, choć nieco strome podejście, które tutaj mamy do pokonania, to właściwie jedyne na dzisiejszym szlaku. Po dziesięciu minutach jesteśmy już przy malowniczej skale. Piękne stąd widoki, choć mocno wieje! To urocze miejsce w 1997 roku było świadkiem tragicznych wydarzeń. Do dziś nie wyjaśniono, co było motywem morderstwa, ani kto go dokonał. Para młodych ludzi została zastrzelona, w biały dzień, latem, w samym środku turystycznego sezonu… Dziś na skale widnieje tablica upamiętniająca Anię i Roberta, a turyści dbają, by wciąż były przy nich świeże kwiaty i zapalony znicz.
Kopa Śmierci (830 m n.p.m.)
Złowroga nazwa kolejnego szczytu niech będzie dla Ciebie ostrzeżeniem, by nie podchodzić do krawędzi urwiska, wzdłuż którego prowadzi szlak. Uważaj na dzieci. Lubią biegać, zaglądać wszędzie, wdrapywać się na śliskie (zimą) skały, a tuż nieopodal mamy piękne widoki i krawędzie skalnych występów. Ten odcinek szlaku jest wyjątkowo piękny i urozmaicony, a wędrówka nim to czysta przyjemność. Nie ma tutaj jednak żadnych zabezpieczeń, czy poręczy, więc dzieci lepiej trzymać za ręce.
Skały Puchacza (730 m n.p.m.)
Pomiędzy Kopą Śmierci, a Skałami Puchacza czeka nas nieco bardziej monotonny szlak, bo widoków mniej i ścieżka wiedzie przez las. Za to Skały Puchacza i widoki wynagradzają chwilową nudę. Znów ostrzegam, by nie podchodzić do krawędzi tego kilkudziesięciometrowego urwiska. Choć kusi! Szczeliny są głębokie, a dodatkowo istnieje ryzyko obrywu. W tym miejscu jeszcze po drugiej wojnie światowej działał kamieniołom piaskowca.
Torfowiska i morze w Górach Stołowych
Przy Skałach Puchacza nasz niebieski szlak krzyżuje się z zielonym. Skręcamy w zielony, w lewo. Za chwilę wchodzimy na drewniany pomost. Szlak przebiega przez tereny torfowisk. Brzozy omszone i sosny błotne porastają torfowiskowe tereny. W niedalekiej odległości znajduje się ścisły rezerwat przyrody Wielkie Torfowisko Batorowskie. Woda w potokach spływających z torfowisk zabarwiona jest na rudy kolor – za tę barwę odpowiadają związki humusowe wypłukiwane z gleby. To stąd właśnie wzięły się też żółte sople na dzisiejszym szlaku.
Tuż przy kolejnym skrzyżowaniu szlaków będziemy przekraczać jeden z takich rudych potoków – Mostową Wodę.
Dylówka to miejsce, gdzie nasz zielony szlak zbiega się z żółtym. Przez pewien czas będą prowadzić razem, aż do Skalnej Furty w Białych Skałach.
Białe Skały
Wkraczamy w bajkowy świat wysokich skał. Najpierw długimi drewnianymi schodkami wspinamy się na przewyższenie, a później wędrujemy przez skalne zakamarki, co chwilę zadzierając do góry głowę podziwiamy piękno skalnych formacji. Trzeba tylko uważać, żeby nie pomylić się na rozwidleniu szlaków i pozostać na szlaku żółtym.
Stąd już blisko do końca wycieczki, ale po drodze mamy jeszcze dwa ciekawe punkty geoturystyczne, do których warto podejść. Pierwszy z nich to grupa skałek Miś oznaczona tablicą „Podmorskie kanały”. Przepiękny stamtąd widok na Szczeliniec. A przy okazji możemy sobie wyobrazić, że w miejscu, w którym teraz stoimy, było kiedyś morze. Sto milionów lat temu pływały tu prehistoryczne ryby, a może nawet ichtiozaury? Budowa i historia geologiczna Gór Stołowych jest niezmiernie ciekawa. Piaskowce wypłukiwane były przez morskie prądy, morze nanosiło osady – do dziś można czasem znaleźć w skałach odciski dawnych morskich zwierząt – a po ustąpieniu morza tereny zostały wypiętrzone. Do dziś trwają procesy erozji i wietrzenia, dzięki którym uformowały się (i nadal formują) przeróżne i często zaskakujące formy skalne.
Druga grupa skalna, do której można zejść ze szlaku, to Wisząca Skała. Niestety tym razem nie wdrapujemy się do tego punktu geoturystycznego, gdyż schodki są bardzo oblodzone i zaśnieżone. Ale warto, jeśli będziesz tamtędy przechodzić bardziej sprzyjającą porą.
I tak, po około trzech godzinach przyjemnej wędrówki docieramy do parkingu na Lisiej Przełęczy. Jeśli masz jeszcze ochotę i siły, można podejść na pobliski dawny fort Karola, który jest dobrym punktem widokowym.
Góry Stołowe – gdzie nocować?
Tym razem zatrzymaliśmy się w wyjątkowym miejscu – Zamku Sarny w Ścinawce Górnej. Polecam Ci to miejsce. Do zwiedzenia i do nocowania, jeśli lubisz takie historyczne lokalizacje. To przykład kolejnej, po odwiedzonym ostatnio Gorzanowie (skąd także niedaleko w Góry Stołowe) zniszczonej rezydencji, która podnosi się z ruiny i ma szansę odzyskać swój dawny blask. Wkrótce będzie wpis o zamku Sarny na moim blogu, a póki co zajrzyj tutaj, jeśli myślisz o noclegu w tym obiekcie.
Z kolei w niedalekiej Ścinawce Średniej znajduje się hodowla pstrąga kłodzkiego i najlepsza moim zdaniem smażalnia tych ryb na ziemi kłodzkiej. Warto sprawdzić, czy mają otwarte, bo teraz w czasie pandemii różnie bywa. Można kupić też świeże ryby i przygotować samodzielnie w domu. Oprócz pstrąga dostępne są też karpie.
E-book przewodnik Dolny Śląsk
Chcesz mieć jeszcze więcej inspiracji i to wszystko w jednym miejscu?
Chcesz, by już nigdy nie zabrakło Ci pomysłów na weekend na Dolnym Śląsku?
Poznaj „Mój nieoczywisty Dolny Śląsk” subiektywny przewodnik po Dolnym Śląsku – już w sprzedaży!
Zobacz „Mój nieoczywisty Dolny Śląsk” – interaktywny przewodnik inspiracyjny
